این عینکها به نابینایان در جهت یابی در مراکز تجاری و ایستگاه های شلوغ قطار و مترو کمک کرده و حتی به اونا اجازه میده تا شماره اتوبوسها و تصاویر رایانه ای دستگاه های خودپرداز رو «بخونن».

 

 

 

عینکهای بیونیک به زودی به کمک صدها هزار نابینا در جهان اومده و اونا رو قادر به «دیدن» می کنه.

 

 

محققان دانشگاه در حال ساخت یه عینک هوشمند هستن که از دوربینهای ریز و یه رایانه جیبی واسه آگاه سازی کاربر از اجسام و افراد پیش رو استفاده می کنه.

 

 

این عینکها به نابینایان در جهت یابی در مراکز تجاری و ایستگاه های شلوغ قطار و مترو کمک کرده و حتی به اونا اجازه میده تا شماره اتوبوسها و تصاویر رایانه ای دستگاه های خودپرداز رو «بخونن».

 

 

این عینک های سبک و ارزون که تا سال ۲۰۱۴ به صورت گسترده در بازارهای جهانی عرضه می شه، واسه تموم نابینایان مناسب هستش.

افراد سن بالا گرفتار به مریضی دژنراسیون ماکولا شاید بهره بهتر از این فناوری میبرن.

 

تلاشهای قبلی واسه ساخت اینجور دستگاهی معمولا به عینکهای تیره بزرگ با دوربین ها و رایانه بزرگ ختم شده ان.

 

اما پیشرفته های بوجود اومده در فناوری معنیش اینه که میشه عینکهای بیونیکی با شباهت بسیار به عینکهای معمولی تولید کرد.

 

موضوع مهمتر این دستگاه، قیمت حدود ۱۵۰۰ دلاری اون هستش که این وسیله رو مقرون به صرفه می کنه.

 

محققان آکسفورد حالا مرحله تحقیقات خود رو تموم کرده و در حال کار روی پیش ساخت این دستگاه هستن.

 

اونا از شیشه های شفاف با عدسی های حامل دیودهای نوری کوچیک و دوربینهای به اندازه سر سنجاق در گوشه قابهای این عینک استفاده کرده ان.

 

این دوربین ها به جمع بیاری اطلاعات لازم واسه چشمها پرداخته و اونا رو با یه سیم به رایانه ای به اندازه گوشی همراه در جیب کاربر می فرستد.

 

این مطلب را هم از دست ندهید :   عکس های سه بعدی در ایستگاه های اتوبوس تهران !!

این رایانه بعد به پردازش اطلاعات و ساده کردن اون به شکل طرحهای نقطه ای می پردازه. ال ای دی های موجود در عدسی ها با این نقاط روشن شده و به کاربر اطلاعات اساسی رو در مورد محیط دور و بر می دهد.

 

 

یه نور سوسو مانند می تونه بدین معنی باشه که یه آدم در راه قرار داره و یه توده جامد هم بیان کننده وجود اجسامی مانند پله هستش.

این اطلاعات به آدمایی که بیشتر بینایی خود رو از دست داده ان کمک می کنه تا اعتماد بنفس لازم واسه خرید یا به کار گیری وسائط نقلیه رو به تنهایی به دست بیاره.

 

اضافه شدن یه قطعه گوشی می تونه به پیچیده تر شدن اطلاعات ورودی کمک کنه.

 

مثلا دوربینها به ثبت شماره اتوبوسها و اطلاعات روی صفحه حرکت قطارها واسه تحلیل رایانه ای می پردازند که به محض آماده شدن این اطلاعات از راه این گوشی به گوش فرد منتقل می شه.

 

منبع: isna.ir