افزایش ۱۰ درصدی اندازه کرایه تاکسیای شهر تهران، که در اسفند ماه ۱۳۹۵ به تصویب شورای شهر رسیده بود، در آخر در نهمین روز از تیر ماه ۱۳۹۶ به اجرا در اومد. طبق این قانون، کرایه بها در هر راه ۱۰ درصد زیاد شده و با رند شدن به سمت پایین، اندازه کرایه جدید به دست میاد؛ یعنی کرایه ۳۱۰۰ تومانی در راه میدون ولیعصر – میدون پونک، حالا تبدیل به ۳۴۰۰ تومن شده و باحال اینجاس که بحث قدیمی بین رانندگان تاکسی و مسافران بر سر ۳۰۰ تومن افزایش کرایه نیس، بلکه بر سر ۱۰۰ تومن پول خردیه که این وسط باید رد و بدل شه.
حتما دیدین که وقتی که مسافر یه اسکناس ۵ هزار تومانی به راننده میده، اولین سوال اینه که: "خرد نداشتید؟"
بعضی وقتا جر و بحث بر سر همین مبلغ ناچیز بالا میگیره چون که مسافر و راننده، هرکدوم، دیگری رو موظف به داشتن پول خرد می دونن.
اما سوال اینجاس که زمان حمل سکه های سنگین، اسکناسای ۱۰۰ تومانی و ۲۰۰ تومانی کم ارزش و پاره، به پایان نرسیده؟
قانون گذاران ما هیچ وقت خود از سیستم حمل و نقل عمومی استفاده نمی کنن؟
این انتقادات همیشه با یه راه حل جواب داده شده: پرداخت الکترونیکی از راه کیف پول الکترونیکی هوشمند، کارت شهروندی، دستگاه پوز، تاکسی متر و …
مدت هاست که به کار گیری اینجور سیستمی واسه ناوگان تاکسی رانی کشور، نوید داده شده اما این طرح بازم در فاز آزمایشی خود باقی مونده.
در سال ۱۳۹۱، از دستگاهی رونمایی شد که بنا بود در تاکسیا نصب شده و ضمن داشتن توانایی تاکسیمتر، همه فعالیتای دستگاه های پوز و ای تی ام رو بکنه.
پیش بینی می شد که این طرح که با پشتیبانی بانک پاسارگاد به اجرا بیاد و تا آخر سال ۹۱، ۲۰۰۰ تاکسی به طور رایگان مجهز به این تکنولوژی نه خیلی پیشرفته شن.
اما زمان گذشت و خبری از گسترده شدن این تاکسی مترای هوشمند نشد، چند سال بعد و در سال ۱۳۹۴، معاون برنامه ریزی و پیشرفت سازمان تاکسیرانی از عملیات اجرایی نصب دستگاه های کارت خوان به خاطر اجرایی کردن طرح پرداخت الکترونیک کرایه روی ۱۰۰ دستگاه تاکسی تو تهران خبر داد، طرح آزمایشی که قبل از اونم روی ۱۰۰ دستگاه تاکسی در راه متروی صادقیه، به اجرا در اومده بود تا مشکلات اون روشن و رفع شه.
در این طرح که با همکاری بانک شهر شروع شده بود، پرداخت به وسیله کارتای شهروندی بانک شهر و کارتهای اتوبوس و مترو، ممکن می شد. هم اینکه بنا بود که تا آخر سال ۱۳۹۴، پونزده هزار تاکسی، به این سیستم مجهز شن.
در همین بین رسانه ها با تیتر "طرحای آزمایشی پرداخت الکترونیک تاکسی، فقط به پایتخت محدود نمی شه." از اجرایی شدن این طرح در بقیه شهرا هم خبردادند.
براین پایه طرح پایلوت سامانه هوشمند تاکسیرانی شامل تامین و نصب دستگاه تاکسیمتر، رابط پرداخت آنلاین و آفلاین کرایه در تاکسی همراه با سیستم گزارش گیری، در اسفند ماه ۱۳۹۵ روی ۲۵۰ تاکسی در شیراز اجرا شد.
شهردار تبریز هم تو یه حرکت مشابه در فروردین ما سال جاری از ارائه کارتی با عنوان "تبریز کارت" خبر داد و اونو ابزاری واسه پرداخت وجه در ناوگان حمل و نقل عمومی، معرفی کرد.
هر دو این طرحا قرار بود با پشتیبانی"بانک شهر" اجرایی شه تا با وجود یه پشتیبان مالی، بار هزینه تامین دستگاه رو ازدوش تاکسی رانان ورداشته شه، اما بازم به دلایلی نامعلوم و برخلاف قولا و پیش بینیای مسئولین، این سیستم پرداخت الکترونیکی هنوز در سطح کشوری به اجرا در نیامده.
امروزه، بعضی از تاکسیا واسه حل مشکل پول خرد، راه حلی خودساخته رو در پیش گرفته و ماشین خود رو مجهز به یه دستگاه پوز سیار می کنن. اما در شهر شلوغی که حتی وقتی کرایه نقدی تاکسی رو در مقصد حساب میکنیم، با انتقاد مواجه میشیم که: "به چه دلیل در راه کرایه رو حساب نکردی و وقت مسافران دیگه رو گرفتی"، روند کارت کشیدن در دستگاه پوز، وارد کردن قیمت و در آخر دریافت رسید کاغذی که هم واسه سلامت اعصاب و روان آدم و هم محیط زیست، مضره، راه حل عاقلانه ای به نظر نمی رسه.
وجود تاکسی متر و دستگاه کارت خوانی مانند دستگاه های اتوبوس و مترو، کمبود بزرگیه که در ناوگان تاکسی رانی کشور به روشنی میشه دید و ادامه این مشکل درحالیست که مدت هاست همه اتوبوسای تهران و حومه بدون حاشیه به دستگاه های مخصوص کارت خوان مجهز شدن و مشخص نیس که از این توجه به چه دلیل سازمان تاکسی رانی نمی تونه مانند اتوبوس رانی سریع بکنه.
از این روز میشه امید داشت که مسئولین هرچه زودتر طرحای آزمایشی که سالیان سال از عیب یابی اونا میگذره رو به فاز اجرا در آورده تا وقت و اعصاب تاکسی رانان و مسافرانشان ، به پای صد تا تک تومانی هدر نره.