در دنیای میکروسکوپی دور و برمون، سخت جون ترین موجود روی زمین زندگی می کنه که اصطلاحا به اون تنبل می گن.
این موجود که به خرس آبی هم مشهوره (چون شباهت زیادی به یه خرس چند پا داره) مقاومتی باور نکردنی در برابر تقریبا هر چیزی داره.
در ادامه این مطلب با سایت ما همراه باشین.
می تونین تنبل رو بجوشونین، فریز کنین، زیر اشعه لیزر بذارین و حتی اونو در محیط خلا رها کنین و مطمئن باشین که اتفاقی براش نمی افته.
اما راز این دووم و سخت جانی خرس آبی در چیزیه که خفتگی میگن که در اون، روند سوخت و ساز بدنش تقریبا متوقف می شه.
در اینجور شرایطی آب موجود در بدن این جونور طی فرایندی به نام خشک شدن (desiccation) به ۳ درصد از اندازه فعلی اش رسیده و تقریبا به پوست تبدیل می شه، اما کافیه که به اون آب اضافه کنین تا این خرس چندپا جانی دوباره بگیره و به شکل اولیش برگرده.
باب گلدستین زیست شناس دانشگاه کارولینای شمالی در Chapel Hill در مورد خرس آبی میگه: «این موجودات شاید سخت جون ترین حیوانیه که روی زمین هست. خیلی از افراد، سوسکای حموم رو سخت جون ترین جانداران می دونن، این در حالیه که اگه روزی تموم این سوسکا رو هم از بین ببرین، بازم می تونین با اضافه کردن کمی آب به خرسای آبی اونا رو زنده کنین.»
نگفته نمونه این خواب اصطلاحا زمستونی که در واقع عامل اصلی باقی موندن این موجوداته، تنها تو یه فصل رخ نمی ده (خرسای آبی در گروه بی مهرگان جای می گیرن).
اونطور که محققان می گن، میشه خرسای آبی رو حتی واسه یه دهه خشک کرد و جالبه بدونین که این موجودات بازم زنده خواهند موند و تنها اتفاقی که براشون میفته اینه که پوستشون کمی شکل و شمایل خود رو از دست میده.
این موجود می تونه در دمای آزمایشگاهی یه درجه کلوین هم زنده بمونه (یعنی ۴۵۸- درجه فارنهایت که در اون، گازها به حالت مایع در میان و مایعات هم حالت جامد به خود می گیرن.)
جالبه بدونین که در اینجور دمایی، اتمایی که در داخل بدن خرس آبی وجود دارن به صورت کامل از حرکت باز وای میستن و بر خلاف اون، این جونور بازم زنده می مونه.
حیرت زدگی این موضوع وقتی بر شما روشن می شه که دریابید، این جونور دارای مغزه (البته با ساختاری تقریبا ساده) و این تغییرات دمایی اثری در کارکرد اون نداره.
خرس آبی می تونه تا شش برابر فشار آب در عمیق ترین بخشای اقیانوس رو تحمل کنه و در آزمایشی که روی بعضی از گونه های اون انجام شد، پس از ده روز قرار گرفتن در محیط خلا، بازم زنده موند و یادمون نره که آدم فقط می تونه تا چند دقیقه در اینجور شرایطی قرار بگیره.
در سال ۱۹۶۵، یکی از فضانوردان ناسا به صورت تصادفی فشار لباس خود رو در حالی که تو یه محیط خلا قرار داشت تخلیه کرد و پس از ۱۵ ثانیه هوشیاری اش رو از دست داد و وقتی که به هوش اومد گفت تنها چیزی که به خاطر داره اینه که حس می کرده آب روی زبونس در حال جوشیدنه.
این موجودات هم اینکه می تونن صدها برابر پرتویی که می تونه واسه آدم کشنده باشه رو تحمل کنن و از آب جوش هم هراسی ندارن و می تونن تا ۳۰۰ درجه فارنهایت آب داغ رو هم تحمل کنن.
حال این سوال مطرح می شه که به چه دلیل موجودی روی این کره خاکی زندگی می کنه که می تونه شرایط دمایی آزمایشگاهی رو هم تحمل کنه؛ شرایطی که در واقعیت هیچ وقت اتفاق نخوان افتاد؟ بر خلاف تحمل بالای این موجود در شرایط دمایی و هوایی جورواجور، ترجیحش بر اون هستش که در محیطای معمولی زندگی کنه.
اگه وقتی برسه که گرمای خورشید هر چیزی که روی سطح زمین قرار داره رو بسوزونه، خرس آبی واسه تأمین غذای مورد نیازش مجبور می شه که به لایه های زیرین زمین حرکت کنه و چون در اونجا مواد غذایی کمه به زور دوباره به سطح زمین برمیگرده.
در مورد جمعیت این موجود هم باید بگیم که الان، میلیاردها عدد از اونا روی کره زمین زندگی می کنن و مهم ترین تهدیدی که براشون هست خشک شدن و از دست دادن آب بدنشونه.
لازمه یادآوری شیم که الان محققان در حال بررسی روشای هدف دار مختلفی هستن که این حیوان واسه زندگی در پیش میگیره. یکی از این روشای هدف دار تولید یه جور قند به نام ترهالوزه که در واقع نقش آب رو در بدن شون اجرا می کنه و بیان امیدواری کردن که در آینده در ساخت واکسنای انسانی از ساختار بدنی این موجودات بهره بگیرن.