یکی از آدمایی که دیروز به روی صفحه اومد تا از نتیجه های اپل حرف بزنه، سوزان پری اسکات نایب رئیس بخش بازاریابی اجناس این شرکت بود که به معرفی Apple News پرداخت.
اون در جریان معرفی سرویس نامبرده به گفتن اطلاعاتی در مورد امکانات و طراحی اون اکتفا کرد و در عین حال اعلام کرد که نیوز می تونه خود رو با سلیقه کاربران مطابقت دهد.
اون گفت: «در این سرویس از الگوریتمای قدرتمندی در بخش یادگیری ماشینی استفاده شده که محتوای مقالات رو تحلیل کرده و مشخص می کنه که یه کاربر مشخص کدوم خبرها رو دریافت کنه.»
این سخنان بازتابی از گفته های Craig Federighi نایب رئیس ارشد مهندسی نرم افزار این شرکت در مورد دستیار صوتی جدید iOS موسوم به Proactive بود که امکاناتی رو طبق سلیقه شخصی کاربران در اختیار اونا قرار میده.
در ادامه این مطلب با سایت ما همراه باشین.
کمتر از یه ساعت بعد، جیمی لوین به روی صحنه اومد و Apple Music رو معرفی کرد. اون در صحبتای خود نشون داد که چیجوری در این سرویس از دی جیای رادیوهای اینترنتی و جفت و جور کنندگان پلی لیستای دستی استفاده می شه.
اون در صحبت هاش به نواقص پلی لیستای موسیقی جفت و جور شده از راه ماشین و یادآوری امتیازات لیستایی پرداخت که به وسیله آدم جفت و جور و جمع آوری می شن.
تقابلی که میان آثار جفت و جور شده انسانی و نمونه های ایجاد شده از راه یادگیری ماشینی هست دو موضوع رو به ما گوشزد می کنه: وضعیت جنسای الکترونیکی مصرفی و دیگری شرایط رو به رشد و پیشرفت صنعت موسیقی.
اما اینجور اقدامی از طرف اپل به تکنولوژی و علوم مقدماتی مربوط می شه که مدتا پیش، استیو جابز با عنوان ستونای شرکت از اون یاد می کرد.
امروزه بیشتر تلفنای هوشمند به سطحی تقریبا برابر از دید امکانات اولیه رسیدن و چیزی که روز به روز تفاوتشان از همدیگه رو بیشتر می کنه، نرم افزاره.
همونطور که کنفرانسای امسال Google I/O و WWDC نشون داد، خط مقدم جنگ این نرم افزارها، توانایی شون در تشخیص نیازای کاربرانه.
دنیای دیجیتالی بشر امروز، داده ها، اپلیکیشنا و اختلافات فرهنگی بسیاری رو در خود جای داده که همه شون می تونن انگار به درد بخور واقع شن.
جهان ما جاییه که در اون، دستگاه های الکترونیکی باید از خود آدم هم باهوش تر شن تا اونو بفهمن و حتی روشای مناسبی رو واسه پالودن، مراجعه کردن و تحلیل جریانای بزرگ اطلاعاتی رو به اون ارائه کنن؛ اطلاعاتی که در هر لحظه از زندگی به این دستگاه ها اضافه می گردن.
در این جهان، بهترین وسیله ها اونایی هستن که قبل از ایجاد نیاز در ما، اونا رو تشخیص بدن و با برآورده ساختنشان در کوتاه ترین زمان ممکن، سودمندی خود رو به ما نشون بدن. این آینده ای هیجان انگیز و فوق العاده س که خیلی هم از ما فاصله نداره.
اینجور آینده ای اما، فاصله ای زیاد با اولین روزای ظهور کامپیوترای شخصی داره؛ وقتی که حتی انجام امور ساده ای چون ذخیره سازی یه فایل روی دیسکای فلاپی، کاری بود که خواست جدی کاربر رو میخواس؛ امروز این خواسته به کلی از بین رفته و اونطور که مدیران اپل بارها در سخنان خود یادآور شدن، وجود پیشرفته سیستمای یادگیری ماشینیه که همچین چیزی رو ممکن ساخته.
و دست آخر، همه اینا بود که باعث شد لوین بر اهمیت دخالت و حضور آدم در سیستم پخش موسیقی اپل تاکید داشته باشه. اون در سخنانش گفت: «این آدما قراره که شما رو واسه جواب دادن به دشوارترین سوال در بخش موسیقی کمک بدن: پس از به آخر رسیدن یکی از آهنگای موجود در پلی لیست، چه آهنگی پخش شه؟ باید در نظر داشته باشین که الگوریتما نمی تونن این کارِ احساسی رو بکنن.
لوین از زمان معرفی Beats Music تا حالا مشغول بهینه سازی پلی لیستای جفت و جور شده انسانی بوده. اون میگه: وقتی که به پلی لیستای Trent Reznor گوش میدم تصور می کنم که این فرد شاید آوازهایی رو در لیست خود جمع کرده که الهام بخشش بودن.
اما حتی این موضوع هم نتونست منو راضی کنه که ماهانه پولی رو واسه به کار گیری سرویس Beats بپردازم (این موضوع حتی نتونست جایگاه اسپاتیفای در بازار رو سست کنه).
در واقع اپل به چیزی نیاز داره که اونو از بزرگ ترین بازیگر پخش موسیقی دنیا جدا کنه. این حقیقت که صدها میلیون کاربر الان از iOS استفاده می کنن و حساب آیتیونز دارن کمک زیادی به جدا شدن این شرکت می کنه اما وقتی که تلاش می کنین افراد رو راضی کنین پلتفرمای مورد استفاده خود رو کنار بذارن و از پلتفرم دیگری به جون اون استفاده کنن به چیزی بالاتر از یه سیستم ثبت نامی بدون دردسر نیاز دارین.
پس اپل واسه برتری در این رقابت باید موسیقی رو در چهاچوبی بذاره که با ذات و درون کاربرانش هم خوانی داشته باشه و یه جور تجربه حسی واسه اونا بسازه که قابل تبدیل شدن به صفر و یه نیس. پس از این مرحله لازمه که سرویس نامبرده با همون حس شخصیتی و آشنایی در اختیار کاربران قرار گیرد که در خیلی از اجناس این شرکت شاهدش هستیم.
در واقع اهالی کوپرتینو با ارائه این سرویس فقط وعده دسترسی به موسیقی رو به کاربراشون نمی دن بلکه تجربه ای ایده آل و رویایی از اونو عرضه می کنن. اما این موضوع شاید تا حدودی از دید اهالی مانتین ویو مخفی مونده باشه: شاید اونا اهمیت بالایی واسه یادگیری ماشینی در مواردی مثل شماره تلفن، وضعیت ترافیکی و چیزای دیگه ای به جز اینا قائل شن اما از این نکته غافلند که ماشین نمی تونه وجود قلب آدم رو درک کنه.
اونطور که در آمارها اومده تعداد کاربران اسپاتیفای از مرز ۶۰ میلیون نفر گذشته س و هر کدوم از اونا هم پلی لیستا و لایبرریای مخصوص خود رو تعریف کردن و به خاطر همین هنوز مشخص نیس که اینجور تغییری می تونه مورد استقبال اونا قرار بگیره یا خیر؛ به بیان دیگه، نمی دونیم که دست آخر، چندن نفر حاضر می شن از پلی لیستایی استفاده کنن که به وسیله کس دیگه ای جفت و جور شده.
تا همین چند وقت پیش، درست کردن پلی لیست واسه یه فرد، توجه و علاقمندی تون رو به اون نشون می داد و این چیزیه که هیچکدام از دی جیا یا کارکنان لوین نمی تونن جاش رو بگیرن.
بر خلاف همه اینا، یه موضوع به طور کامل روشنه: اینکه اپل بازم نقطه قوت اصلی اش رو حفظ کرده و اون، فروش تکنولوژی با وعده درک بهتر کاربرانش بهتر از هر کامپیوتر دیگه ایه.